Mannen en wasbordjes

Jaren terug, toen mijn kinderen, drie ‘mannen’ nog jong waren, was sporten ‘hot’. Alle bekende voetballers uit die tijd passeerden dagelijks de revue en ze deden continue hun stinkende best om deze idolen te evenaren. En toen we bij onze cavia’s een mannetje ‘over het hoofd hadden gezien’ kregen we 40 jongen die allemaal gezegend werden met de namen van de voetballers uit die tijd: Cruijff, Van Basten, Overmars etc. Mijn ‘mannen’ van toen, kenden alle 40 jonge cavia’s bij naam, puur op basis van sportieve kwaliteiten. Van Basten 2 was nét iets sneller dan Van Basten 3…. Want 40 bekende voetballers had je gewoon niet in die tijd!

Keeperstraining, opdrukken, rennen, wedstrijdjes, badmintonnen, voetbalcompetities waren aan de orde van de dag. Buiken werden ingehouden, spieren getraind en getoond aan elkaar. Wasbordjes creëren, was toch toen ook al, een teken van mannelijkheid… De hele dag buiten en gelukkig kón dat ook in het huis waar we toen woonden. Lekker buiten, alleen maar bos en gras, geen auto’s, geen gevaar, alleen maar groen, frisse lucht en veel plezier.
Hun onderlinge rivaliteit was een gezonde manlijke rivaliteit, met respect voor de ander die weer op andere fronten beter of handiger was.

Als er een definitie voor manlijk kindergeluk zou bestaan dan was dit het wel. Lang was de lente, de zomer en de nazomer. En in de herfst en winter verplaatste het trainingsgebied zich naar onze immense gang, want we woonden in een oud klooster, met alle sportieve voordelen van dien. Het manlijk zijn zit in de genen, want van hun moeder hadden ze het zeker niet.

Móói die mannenkwaliteiten. Heerlijk als ze ’s avonds weer schoon en moe in hun bedjes lagen. Even een time out! Want échte mannen doen dat gewoon!
Photo Credit: lars hammar via Compfight cc