Stresskip maakt zich zorgen om de productie….
Mw. van D. komt bij me op consult en heeft een giga probleem : zij is incontinent !
We gaan met elkaar in gesprek en ik denk een hele tijd dat het gaat over urine-incontinentie. Maar het gaat over ontlasting-incontinentie. Ze schaamt zich zo dat ze het woord niet noemt.
Zij zit enorm met dit probleem en wil hoe dan ook een oplossing. Het is gewoon te gênant dat ze af en toe wat laat lopen. Ze staat zo voor schut !
Het is jammer dat zij niet meer weet vanaf welk moment deze klacht er is. Er zijn een aantal zaken in haar leven geweest waarvan ik denk….nou , dat zou wel eens de oorzaak (en daar ligt ook vaak de oplossing naast) kunnen zijn. Zo gebruikt Mw. ongelofelijk veel medicijnen incl diarreeremmers en laxeermiddelen, bovendien is zij een flinke drinker en is mw. een zgn. stresskip waarbij alles krampachtig perfect en snel moet gebeuren en gaat haar werk van s morgens vroeg tot s avonds laat door en heeft zij een verleden met een vreselijk angstige gebeurtenis. Eten komt niet in haar agenda voor: s morgens staat ze kokhalzend boven een bord, dus dat slaat ze liever over. Bijkomende klachten zijn voor haar (voor mij staan deze op de eerste plaats i.v.m. de ernst ervan) afwijkende leverbloedwaarden, zeer hoge bloeddruk , hartkloppingen en veel plassen met name s nachts , ondanks haar slanke benen en een overweldigende vermoeidheid na het avondeten. Bij al dit soort items passen middelen die een groot gebied van spijsverteringsproblemen inclusief incontinentie, hartklachten en leverproblemen beslaan.
Ik besluit vol in te zetten op ontgiften van lever ( i.v.m. medicijnen en alcohol) en het stressvolle gedrag dat zij vertoont. Hiermee hoop ik veel vliegen in 1 klap te verslaan.
Het resultaat is een verbetering van de bloeddruk ( normaal geworden !) en een verbetering van de frequentie van toiletgang. We zijn er nog niet, haar hartslag is verontrustend hoog en er komt een steeds terugkerende gedachte …..iets waar ze niet over kan praten, de tranen druppelen over haar wang, ze kijkt van me weg, ze maakt geen geluid en uiteindelijk verontschuldigt ze zich. “sorry, dat zat me even hoog”. Ik blijf een tijdlang stil en geef haar de tijd om te overdenken wat ze wil. Dan kijkt ze me aan en vertelt wat haar bezig houdt. Een ongeval van jaren terug waar ze bij was en wat ze heeft weggedrukt. Er is haar slachtofferhulp aangeboden maar dat vond ze toen niet nodig.
Ik geef haar nu ook middelen mee om deze nare gedachten te kunnen verwerken.
Bij het volgende consult is ze verder opgeknapt: Ze gaat nog 1 x dd. naar het toilet, is gestopt met de alcohol omdat ze voelt dat er minder stress is maar ook omdat het niet goed voor haar is. Dan geeft ze aan waarom ze zo hard werkt: hoe goed ze ook haar best doet, hoe hoog de productie ook is …haar baas zal altijd een tandje meer van haar verwachten! Hij heeft altijd wat negatiefs in te brengen en zij…..zij werkt zich de ziektewet in omdat ze zich afvraagt “heb ik het nou wel goed gedaan, wat kan ik nog meer doen om het te verbeteren? “. Ook vertelt ze dat ze opziet tegen een verjaardag “ wat zal men zeggen dat ik geen alcohol meer drinkt en alleen nog water? “
Ze geeft zelf het antwoord omdat ze begint in te zien……”waarom zou ik dat doen ? Daar hebben we geen van allen wat aan. Maar wat kan mij het bommen wat anderen van mij denken eigenlijk? “Ik benadruk nogmaals dat ze erg goed bezig is, we willen toch allemaal gezond oud worden? En op welke manier wil jij dat doen ?…..En zo val je van het ene voorschrift in het ander: de klachten verschuiven van incontinentie naar trauma verwerking en dan naar onzekerheid omdat ze stoer MOET zijn . Ze krijgt inzicht in de oorzaak van het
Henriette Metz, klassiek homeopaat