Soms bevalt het nou eenmaal niet zo gemakkelijk

Tijdens de begeleiding van de bevalling van het eerste kindje traden de weeën, na aanvankelijk iedere 3 minuten heel heftig en pijnlijk te zijn geweest, veel minder nadrukkelijk op om op het laatst helemaal te verdwijnen.

De baarmoedermond was volgens de verloskundige verstreken, er was sprake van ongeveer 2 cm ontsluiting en gebroken vliezen. Het kindje zou binnen 12 uur geboren moeten worden om zogenaamde opstijgende infecties al in de baarmoeder te voorkomen. Een stressvolle situatie omdat de moeder niet reageerde op de voorgeschreven middelen, die anders tijdens bevallingen hun effectiviteit al ruimschoots bewezen hadden.

Toen ik na het huisbezoek weer huiswaarts gekeerd was liet mij de situatie niet los. Ik vond het belangrijk mijn uiterste best te doen om aan de wens van de aanstaande ouders tegemoet te komen en een ziekenhuis bevalling te voorkomen. Onderweg waren mij nog diverse mogelijkheden door het hoofd gegaan. Tijdens het eerst volgende telefoontje om te vernemen of er al ‘schot’ in de bevalling zat ontspon zich het volgende gesprek met de aanstaande vader. Op mijn vraag: Hoe gaat het? zei hij: Tja, de weeën zijn helemaal weg en haar buik is heel zacht. Hoe is haar houding?: Ze ligt als een Princes, glimlachend in bed, rustig en ontspannen. Hoe staan haar pupillen? Even kijken…….Die zijn sterk verwijdt, dat kan ik heel goed zien want ik schijn er met een zaklamp in! Toen ging er mij een ‘licht’ op en na het voorgeschreven nieuwe middel begonnen acuut de weeën weer en werd er ruim binnen de tijd een wolk van een gezonde baby geboren.

Ewald Stöteler
www.klassiekehomeopathie.nl